In de middeleeuwen werd het haringkaken uitgevonden. Een enorme vooruitgang omdat door het verwijderen van de ingewanden de gevangen vis minder aan bederf onderhevig was. Pekelen van de pas gevangen en schoon gemaakte vis leverde nog een extra verbetering op. Ook roken werd toegepast waarbij dan de bekende bokking ontstond.
Koelen met ijs was echter een veel beter middel, maar dan moet je wel over ijs kunnen beschikken. In de tweede helft van de negentiende eeuw lukte het steeds beter om langs chemische weg ijs in grote blokken in de fabriek te maken. De vissersschepen namen dan ijs mee om de schoongemaakte gevangen vis te koelen. Dit maakte het mogelijk om langer op zee te blijven waardoor minder transport tijd nodig was en er dus meer kon worden verdiend. Een van die fabrieken in Noord Holland in de omgeving van het inmiddels gegraven Noordzee kanaal was de ijsfabriek van Dirk Pieter van der Lee in Zaandam.
In 1919 begon Dirk Pieter van der Lee een ijsfabriek in Zaandam. Bij de KvK werd hij 2 jaar later als eigenaar ingeschreven op 5 augustus 1921. Het bedrijf was gevestigd aan de Nieuwe Zeehaven nr 1 in Zaandam. Deze fabriek stond aan Het Blauwer Zand in de buurt van het toenmalige woonwagenkamp. Op deze plaats is later een doorvaart gegraven en er zijn weer later fabrieken van Bruynzeel gebouwd.
Zijn ijs handel werd in 1937 uitgebreid met handel in kolen. Toen werd de fabrieksnaam Zaanlandsche ijsfabriek en kolenhandel. In september 1953 werd het bedrijf opgeheven.